Sinds vorige week zaterdag lopen onze dames weer lekker buiten. Onder grote belangstelling hebben we de deuren van de stal open gezet.

De eerste keer naar buiten levert altijd de mooiste sprongen en capriolen op. Voor ons blijft het één van de mooiste momenten van het jaar. We zien onze dames graag buiten lopen, maar het plaatje is niet het enige voordeel dat het heeft.

Ik noem er een paar voor jullie. Buiten is het gras nu op z’n best, heel smakelijk en boordevol eiwit, dat de koeien dat waarderen kunnen we goed merken, het voer in de stal word wel gegeten, maar met beduidend minder enthousiasme.

Doordat een koe buiten moet grazen voor haar eten, is ze veel meer in beweging dan in de stalperiode. We zien in de zomer dan ook heel weinig pootproblemen.

Daarnaast levert, sinds een aantal jaren, het weiden van koeien ook wat extra geld op. Per 100 kg melk, krijgen we €1,50 meer. Per kg melk dus 1,5 cent. Om in aanmerking te komen voor die premie moeten de koeien ieder jaar minimaal 120 dagen 6 uur per dag buiten lopen. Dat hebben we de afgelopen jaren op ons sloffen gehaald.

Nu is het weiden dit jaar heel anders als voorheen. Doordat we met de robot melken en niet meer 2 keer op een vaste tijd, moet er iets veranderen in de structuur van ons systeem. Voorheen deden we ’s ochtends de deur open, gingen de dames naar buiten en haalden wij ze rond 16 uur weer uit de wei. Nu moeten de dames het zelf regelen. Eerst verplicht door de robot en vanaf 12 uur kun je als je dat wil terug naar binnen, waar je gemolken kunt worden.

Tijdens de verbouwing hebben we een nieuwe uitgang in de stal gemaakt, de koeien kunnen daardoor vanuit de robot gelijk naar buiten. Maar al die nieuwigheid vinden de dames maar niets. De eerste dag hebben we ze allemaal de weg moeten wijzen en zagen we de dagen erna veel filevorming bij het nieuwe hek.

Nu we bijna een week buiten zijn, zijn er al dames die het nieuwe kunstje goed snappen. We hopen dat goed zien, goed volgen wordt.  😉

Liefs Jacqueline

Ps een filmpje van onze dansende dames, vind je in de link

https://www.westlanders.nu/dieren/koeien-dansend-de-wei-in-30860/

Afgelopen donderdag was het zover, onze Wiesje zou haar eerste kalf gaan krijgen. Zo’n eerste keer is toch wat spannender als de volgende keren.

Rond 17 uur zagen we de waterblaas, dit is een zak met vocht die voor de daadwerkelijke vliezen van het kalf zit. Voor ons het signaal dat de bevalling is begonnen. Een eerste bevalling van een koe duurt over het algemeen wat langer als bij de oudere koeien. Wiesje haar adoptievriendin werd op de hoogte gebracht van de naderende bevalling, zij wilde hier graag bij aanwezig zijn.

Rond 19 uur zat er nog weinig schot in de bevalling. Tijd voor ons om te controleren waarom niet. Bij het opvoelen voelde ik gelijk de kop van het kalf. Dat is niet de goede positie om geboren te worden. Dus hebben we besloten om even snel de jongste kinderen op bed te leggen, om daarna alle tijd te hebben voor Wiesje en haar kalf.

Samen met manlief snel terug naar de stal. De verlosspullen gepakt en samen aan ’t werk. We proberen de kop van het kalf op de pootjes te krijgen zoals het hoort, maar wat de boer ook probeert het lukt niet om het kalf in de goede positie te krijgen. Het feit dat de kop niet op de natuurlijke plaats wil blijven is voor ons een teken dat het kalf waarschijnlijk niet meer leeft.

Wiesje is inmiddels ook erg moe, we besluiten de veearts te bellen. Hij is gelukkig thuis en 10 minuten later arriveert hij bij ons. Inmiddels hebben we Wiesje van een emmer water voorzien en haar even rust gegund. De veearts probeert ook de kop op de goede plek te krijgen maar steeds als het lukt om kop en poten bij elkaar te krijgen, lukt het niet om het kalf in het geboortekanaal te krijgen. We verwachten dat het kalf te groot is om via de natuurlijke weg geboren te worden en besluiten over te gaan op een keizersnede.

Wiesje wordt naar het strohok gebracht en alles wordt klaargezet voor de keizersnee. Inmiddels komt Wiesje haar adoptievriendin aan, zij durft het aan om mee te kijken en heeft de foto’s voor deze blog gemaakt. Let op dit zijn foto’s van de keizersnee, daar is wat bloed op te zien!

Allereerst wordt de koe vastgezet, zodat ze niet rond kan gaan lopen. De keizersnee word namelijk staande uitgevoerd. De huid wordt schoongemaakt en geschoren. Daarna wordt het gebied heel goed ontsmet. Hierna is het de beurt aan de veearts om zich te ontsmetten en zijn operatiepak aan te trekken.

De huid wordt opengesneden, daarna volgt de baarmoeder en als laatste de vruchtzak. De veearts tilt dan het kalf uit de buik van de koe. Zoals we dachten wordt er helaas een groot dood kalf op de wereld geholpen. ‘T is jammer, maar onze zorg gaat gelijk volledig naar Wiesje. Zij wordt laag voor laag weer gehecht. De baarmoeder wordt gesloten, dan de onderhuid en als laatste de opperhuid. Hierna wordt de wond ingespoten met een ontsmettende/ beschermende spray. Wiesje start met een anti biotica kuur om te voorkomen dat ze een ontsteking krijgt. Een stal is nu eenmaal geen steriele operatiekamer.

Toen de veearts klaar was, hebben we Wiesje gemolken en van vers eten en drinken voorzien. Het dode kalf word afgevoerd door een speciaal bedrijf. Wiesje haar adoptievriendin vertrok weer naar huis en wij doken rond middernacht ons bed in. Het was een enerverende avond. Gelukkig gaat het met Wiesje op dit moment prima.

Een keizersnee is voor ons geen dagelijks gebeuren, de laatste keer was ruim twee jaar geleden, nu hopen dat het zeker weer zo lang duurt!

Liefs Jacqueline

Onze jeugd onze toekomst. Dat zijn onze kalfjes voor ons! Als je de media moet geloven zijn zij alleen maar restproduct van onze melkveehouderij. Onderdeel in een systeem waar geen aandacht, tijd of geld aan gespendeerd wordt.

Slechte verzorging kalfjes: sterfte op 1200 boerderijen schrikbarend hoog

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/4659501/kalversterfte-op-duizenden-boerderijen-schrikbarend-hoog-kalfjes

Kopt RTL nieuws deze ochtend. De reacties op social media zijn bepaald niet voor de poes, maar daarover een andere keer meer.

Wat ik wel met jullie wil delen zijn onze cijfers. Zoals ze over 2018 zijn geweest. Waarom ik dat wil? Omdat we echt niets te verbergen hebben. Je had ooit eens die reclame ‘je mag alles van me weten, behalve mijn pin’, dat geldt voor ons in deze zeker.

Dus daar gaan we. In 2018 werden er 65 kalfjes op ons bedrijf geboren. Van deze 65 kalfjes zijn er 5 dood gegaan. Van deze 5 werden er 4 kalfjes dood geboren. Na een bevalling met een dood geboren kalf kijken we samen wat er fout ging, of we het hadden kunnen voorkomen, wat we volgende keer anders willen doen of beter kunnen monitoren. Het vijfde kalf was een gezond geboren kalf. Na ongeveer 8 dagen kreeg hij last van diarree. Uiteraard zijn we dat gaan behandelen. We gaven hem pijnstillers en diarreeremmers. Zijn melk werd aangemaakt met extra voedingssuplementen (vergelijkbaar met ORS). Ondanks onze goede zorgen voor dit kalf heeft hij het niet gered.

Deze 5 kalfjes zorgen voor een sterftepercentage van 8% op ons bedrijf. Dit percentage ligt onder het Nederlands gemiddelde van 11%. Daar zijn we trots op!

Omdat de nachten nog koud zijn, hebben de kalfjes nog lekker een dekje op

Wil ik het nieuws van vandaag goed praten dan? Nee zeker niet, maar een stukje nuance is zeker op zijn plaats. Waar je met leven werkt, komt ook de dood om de hoek helaas. Want hoe goed we ook voor onze dieren zorgen, er gaan er ook dood, dat is en blijft een vaststaand feit. Kijk eens op social media onder de #kalverliefde en zie hoe goed de kalfjes er ook bij onze collega’s uit zien. Ik weet zeker dat u net als ik zult genieten van de mooie foto’s. 😊

Liefs Jacqueline