Kun je je dat gevoel nog herinneren van vroeger? Je was jarig en had een ellenlang lijstje gemaakt, maar net dat ene cadeautje, dat cadeautje wat je zo ontzettend graag wilde, kreeg je vandaag niet. Zo voel ik me vanmorgen ook.
Gisterenavond kondigde de bevalling van Grootje Pippa zich aan. In m’n vorige blog beschreef ik al hoe we naar dit kalfje uitkeken.
Grootje hebben we voor het slapen gaan naar stal gehaald. In het donker een koe zoeken blijft een lastig ding, dus naar stal. Haar voorzien van een natje en droogje en een uurtje geduld gehad. Als je een koe verplaatst moet ze altijd weer even wennen aan haar omgeving. Maar na dat uurtje zat er nog geen schot in de zaak, dus besloten naar bed te gaan en de wekker te zetten. Vannacht nog steeds weinig vooruitgang en geen rust bij de koe, gecontroleerd of het kalf goed voor het geboortekanaal lag, dat was ’t geval. Toch nog maar even terug naar bed, niet iedere bevalling verloopt tenslotte even snel. Vanochtend vroeg besloten haar te helpen, het kalf lag nog op exact dezelfde plek als vannacht. Samen met boerlief haar verlost van haar vrachtje.
Ik had van alles gedroomd, stiertje, kuisje, rood bont, zwart bont, maar dit scenario had ik niet gedroomd. Er werd namelijk een dood kalfje geboren en dat is dan even het rotste moment dat er is. Een kalfje of koe verliezen is en blijft iets waar je nooit aan went. Onze zorg gaat nu naar haar moeder, ons Grootje Pippa heeft een zware nacht en bevalling gehad. Nu zorgen dat zij zich snel weer helemaal fit voelt.
En dan maar wachten op de volgende verjaardag, want gelukkig worden er meer levende als dode kalfjes geboren. 💕
Liefs Jacqueline
Boerin in Midden Delfland 