Dit blog zit al weken in mijn figuurlijke pen, maar het lukt me steeds niet om er een goede vorm aan te geven. Bij deze mijn uiteindelijke poging om jullie een idee te geven, wat het stikstofverhaal met mij als boerin doet. In de afgelopen weken stond ik met veel van mijn collega’s op het Malieveld in Den Haag en riep de media beide keren dat de sfeer grimmig was en de boeren boos. Ik ervaarde dat beide keren anders, ik voelde saamhorigheid, verbondenheid en een enorme wil om op te komen voor onze bedrijven. Ons levenswerk, ons verleden en onze toekomst.
We stonden daar als complete sector. Varkens, kippen, koeienboer. Gangbaar, biologisch, dynamische boer. Onze bedrijven worden door de overheid weer aangewezen als schuldige voor een probleem dat niet alleen door ons wordt veroorzaakt. Als het al een probleem is?

Doet de achteruitgang van de natuur mij dan niets, vraag je je misschien af? Nu juist daarom dit blog. Ik wil graag mijn kijk op de natuur met jullie delen.
Natuur is er in mijn beleving in veel verschillende vormen en maten. Ik kan eindeloos genieten van het strand en de zee, maar wandel ook heel graag door het bos, zeker in de herfst vind ik het daar prachtig. Dan is er ook nog de Veluwe, in de maand augustus op haar mooist in mijn beleving, de heide in bloei paars tot aan de horizon. Fantastisch om daar af en toe te gaan wandelen.
De uitgestrektheid van de weilanden kan mij eindeloos bekoren. Als boerin is dat voor mij de ultieme vorm van natuur. Het weidse uitzicht, met onze koeien daarin getekend aan de horizon, is het allermooiste dat er is.
Naar mijn mening allemaal natuur!

Maar hoe zit dat nu eigenlijk in ons kikkerlandje? Als we heel ver terug in de tijd gaan, zien we dat Nederland onder water ligt. Wij als mensen legden dijken aan om het land in te polderen en het zo te kunnen gebruiken voor allerlei doeleinden. We bouwden huizen, verbouwden groente en fruit, legden natuur aan, ja je leest het goed we leggen natuur aan!
En daar ligt voor mij dan ook gelijk het grootste issue. Natuur in Nederland is niet echt! Natuur in Nederland is gemaakt door mensen en dat is zo hier en daar prima gelukt. We hebben tenslotte prachtige plekken waar we eindeloos kunnen wandelen, fotograferen, recreëren, varen en noem het maar op.

Maar natuur is ook iets dat door de eeuwen heen steeds weer veranderd. En die verandering die zien we mede door alle metingen en observaties steeds meer en meer gebeuren. Er komt meer groen, is het verwijt, op de zandgronden. Tenminste dat is wat ik er uit begrijp. Maar wat is er dan mis met meer groen? Waarom accepteren we als mensen niet dat natuur veranderd? We hadden ooit een steentijd en een ijstijd. Misschien is het dan nu wel eens tijd voor een groene tijd?
Allemaal dingen die door mijn hoofd spoken en me bezig houden. Ik heb op al die vragen en gedachtekronkels geen kant en klaar antwoord.
Ik probeer het voor mezelf duidelijk te krijgen wat dat teveel aan stikstof nu voor probleem oplevert, maar ik kan het niet vinden. Ik heb in ieder geval nog geen duidelijk verhaal kunnen vinden, dat niet gekleurd wordt door meningen, aannames en bevindingen. Wat ik wel begrijp is dat stikstof voor ons als mensen geen kwaad kan. We stoten het zelf tenslotte ook uit. Althans ik wel, het lucht namelijk enorm op om af en toe even een flinke scheet te laten, toch?

Kortom het is en blijft een lastig probleem, of toch niet? Want zouden ze in China, Rusland, Afrika en ga zo maar door, zich een seconde druk maken om de stikstof uitstoot in hun land? Of zouden mensen in Afrika zich veel meer zorgen maken om het eten dat zij niet hebben. Het blijft me verbazen dat we in Nederland ons enorm druk kunnen maken over issues die er in mijn beleving niet toe doen. We wonen in een land waar het ons aan niets ontbreekt. We hebben hier werkelijk alles wat ons hartje begeerd. Misschien kunnen we de stikstof exporteren naar Afrika, dan gaat er daar meer groen groeien en zijn ook die mensen voorzien van één van de eerste levensbehoefte, eten.
Ik begrijp dat niet iedereen die mijn blog leest het met me eens zal zijn en dat hoeft ook niet. Ik schrijf mijn blogs vooral om jullie een kijkje in ons bestaan te geven. Een kijkje in de boerenkeuken, waar wij ons uiterste best doen om een prachtig mooi glas melk voor u te produceren. Een glas melk waarvan wij kunnen en durven zeggen, het is met liefde voor u gemaakt. En ja dat gaat momenteel gepaard met (stik)stof tot nadenken 😉

Liefs Jacqueline

Dat is de hashtag die in het leven is geroepen om aan te geven dat je trots bent op de Nederlandse boeren. Nou dat hebben we vorige week wel gezien. Wat was het waanzinnig om te zien hoe de Nederlanders nog steeds massaal achter hun boeren staan. Kilometers file werden door de meeste mensen zonder mopperen doorstaan. ‘Onze’ actie werd massaal gedeeld en ondersteunt. Ik kan niet anders zeggen als dank jullie wel daarvoor. Het was waanzinnig om de eenheid te voelen die deze actie teweeg bracht.

In Den Haag aangekomen, viel ons vooral de grote hoeveelheid ME en politie op. Ze waren daar denk toch een beetje bang voor al die boze boeren. Op het malieveld aangekomen, overheerste vooral het gevoel van saamhorigheid. Met elkaar stonden we daar, de biologische, de gangbare, de kringloop, de biodynamische boer. De kippen, varkens, vlees en melkboer, maar ook de landbouwers, nertsenfokkers en vissers waren vertegenwoordigt. Elk met hun eigen verhaal, maar allemaal met dezelfde boodschap. Voor mij was het vooral ook een weerzien van bekenden, uit de buurt, maar ook van verder weg. Ik was dit jaar ook bij de actie #doesnormaal, deze was georganiseerd nav de bezetting van de stal in Boxtel. Het is super om te zien en voelen dat alle boeren uit heel Nederland deze actie dragen.

Nu zijn we inmiddels een week verder. De mooi beloftes van de sprekende politici zijn al lang weer van tafel gevlogen. Zo ook onze hoop op beterschap vanuit de politiek. Afgelopen vrijdag werd bekend gemaakt dat de adviezen vanuit het rapport Remkes, opgevolgd zullen worden door het kabinet. Welke gevolgen dat precies gaat hebben is nog niet helemaal helder voor ons als boeren. Er is sprake van warme sanering van bedrijven die zich rondom Natura 2000 gebieden bevinden. Dat betekent dat alleen boeren die willen stoppen, daarbij geholpen gaan worden.
Vervolgens lees ik in de media dat Dhr de Groot ‘verplichte sanering’ niet uitsluit. Tja dat maakt dan weer dat ik als boerin, geen idee meer heb wat ik geloven moet. Dat lijkt het algemene beleid van ons kabinet, verwarring en onrust teweeg brengen. En dat lukt alweer uitermate goed. Ik schrijf alweer omdat ook de aanloop naar de fosfaatrechten onrustig en verwarrend was. Ik durf te zeggen dat dat bij sommige boeren nog steeds zo is. Er lopen nog steeds rechtszaken van boeren die geen duidelijkheid hebben op dat gebied.

Dat media een grote invloed heeft op mensen, ben ik allang van overtuigd. Zo zag ik gisteren een filmpje van POWNed waar zij op bezoek gingen bij de klimaatstakers in Amsterdam.
<a href="http://<iframe src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FOmroepPowNed%2Fvideos%2F2590677180993444%2F&show_text=0&width=560&quot; width="560" height="315" style="border:none;overflow:hidden" scrolling="no" frameborder="0" allowTransparency="true" allowFullScreen="true">http://<iframe src=”https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FOmroepPowNed%2Fvideos%2F2590677180993444%2F&show_text=0&width=560&#8243; width=”560″ height=”315″ style=”border:none;overflow:hidden” scrolling=”no” frameborder=”0″ allowTransparency=”true” allowFullScreen=”true”></iframe>
Enerzijds moest ik enorm lachen om alle mensen die werden geïnterviewd, want wat is nu helemaal het verschil tussen CO2 en koolstofdioxide? Tja ik wist het antwoord wel, maar de mensen die gisteren in Amsterdam geïnterviewd werden, hebben duidelijk nog een lesje biologie nodig.

Tot zover het leuke er aan, want als ik serieus ga kijken naar het filmpje, dan is het toch in en in triest dat dit soort mensen denken de wereld te gaan verbeteren. Het is toch van de zotte dat je staat te verkondigen dat CO2 een probleem is terwijl je niet eens weet dat een boom het omzet naar de voor ons zo nodig O2? Je bent in mijn beleving alleen maar een grote meeloper als je niet kunt vertellen waar je voor staat!
Vorige week dinsdag kreeg ik van de WOS het verzoek of ik even wilde vertellen waarom ik naar Den Haag toeging. Mijn eerste reactie was, nee hoor, doodeng zo voor de camera! Maar als snel bedacht ik me, dat ik ons verhaal zo wel heel mooi kan delen. Want wat is mijn protest waard, als ik het niet kan onderbouwen?
Dus vol goede moed werd er een filmpje opgenomen en al vind ik het vreselijk om mezelf terug te zien op tv, toch ben ik trots op mezelf, dat ik wel weet waar ik voor sta en dat nog uit kan leggen ook. Op de radio de volgende dag, was voor mij veel meer ontspannen, want een praatje houden, dat kan ik met iedereen!

Liefs Jacqueline