Echt waar! Ik zie en hoor het steeds meer om ons heen.
Langzaamaan gebeurt het steeds vaker dat we al zonder kunstlicht kunnen ontbijten en ook het avondeten is steeds vaker met echt licht. Heerlijk!

Ik merk het ook in m’n hoofd, want die herfst heeft echt lang genoeg geduurd. De wind en regen komen op z’n zachts gezegd m’n neus uit. Hoe lekker is het om ’s ochtends wakker te worden zonder het geluid van de regen op ons slaapkamerraam, of de wind loeiend om ons huis. We genieten van ieder moment dat het zonnetje schijnt. En we zijn niet de enige, zo kreeg ik deze week van een collega ’s ochtends vroeg al een enthousiast liedje over de app. ‘Here comes the sun” klonk over mijn app. https://www.youtube.com/watch?v=xUNqsfFUwhY. Daar wordt je echt blij van. Heerlijk!

Onze jongste roept weer steeds vaker “mam ik ben naar buiten!” Ik ben hem dan zo maar een uurtje ‘kwijt’. Hij loopt heen en weer met hark of schep en rijdt rond op z’n traptrekker. Heerlijk!

Vanmiddag bij het uitlaten van onze hond klonk het gezang van weidevogels me als muziek in de oren. Kieviten, scholeksters en grutto’s dansten door de lucht. In het land is het nog steeds erg nat, gelukkig gaan de grootste plassen gestaag zakken. Mooi om te zien dat de grutto’s en scholeksters vooral rond de plassen te vinden zijn. Dat buitje dat we op de terugweg nog even over ons heen kregen, deert toch minder als je weet dat daarna de zon weer gaat schijnen. Heerlijk!

Rondom ons bedrijf veranderd de natuur. Onze pruimenboom is aan het uitlopen, blad en bloesem met een drupje regen. De perenboom is altijd iets later als de pruim en ons appelboompje staat pas één jaar, ook die heeft nog geen bloesem.
We bloeien de voorjaarsbloemen volop om onze boerderij heen. Prachtige kleuren in een verder nog best sombere omgeving. Wat een pracht en praal, ik geniet ervan. Heerlijk!

Wat is nu het moraal van mijn verhaal? Nou eigenlijk niet zoveel, ik wilde het vooral even over iets anders hebben als het beroemde virus, want hoe druk we ons ook met z’n allen maken. De natuur gaat gewoon door. Gelukkig maar. Heerlijk!

liefs Jacqueline

Ja echt! Er zijn vast ook mensen die zeggen, je bent niet wijs, maar serieus ik mis de winter. De herfst duurt voor mijn gevoel al zeker vier maanden. Korte grijze dagen rijgen zich sinds oktober al aaneen. Wind, regen en nog meer wind en regen, waaien om onze oren.
Nu begint in de natuur het voorjaar al te gloren. En hoe fijn ik dat ook vind, eerst wil ik heel graag nog een poosje winter. Ik hou van de kou. Dat moment dat je ’s ochtends naar buiten stapt, je neus er bijna afvriest en de wereld compleet verstilt voor je ligt. Snel in je shawl, handschoenen en warme laarzen aan en genieten van de pracht en praal van koning winter. Het bevroren uitzicht over onze weilanden, de bevroren rijp aan takken en op machines.

En dan, als de vorst lang genoeg aanhoud, schaatsen! Zodra de schaatsbaan in ons dorp open gaat, komen de schaatsen van zolder. Het schaatsvirus zit er bij ons allemaal in gebakken. Groot is dan ook de frustratie dat de ijzers nog steeds werkeloos op zolder liggen.
Drie jaar geleden was het zo koud dat we op onze eigen sloten konden schaatsen. Ook in mijn herinneringen schaatsten we vroeger vaak. Op de sloot langs de kas van m’n ouders liggen heel wat schaatsmeters.
En natte voeten …….. ik kan me nog goed herinneren dat mijn ouders ons verboden hadden om het ijs al op te gaan. We mochten er pas op als pa het ijs goed had gekeurd. Maar ja, die prachtige ijsbaan had een magische aantrekkingskracht en de eerst stappen op het ijs gingen ook echt heel goed. Tot het niet goed meer ging en mijn voeten nog net nat de kant wisten te bereiken. Werd het een middagje geduld hebben op de verwarmingspijp achterin de kas. Want toegeven dat je niet geluisterd had, was natuurlijk geen optie. Ook voor onze kinderen geldt nu, dat zij moeten wachten tot manlief toestemming geeft om op natuurijs te gaan schaatsen. En ook bij ons komt er nog wel eens één thuis met natte voeten. Hier hebben we tot hun pech, geen warme pijp om op te drogen. Gelukkig is er in de Lier een ijsvereniging met heel enthousiaste vrijwilligers, die het ieder jaar weer presteren om in één nacht een ijsbaan te creëren. Zij werken de nacht door om met een speciale installatie steeds een dun laagje water over een vloer heen te sprayen. Al de laagjes van een nacht werken bij elkaar leveren een heerlijke schaatsvloer op. Waar we als gezin al heel wat uurtjes hebben doorgebracht.

Snap ik al die andere mensen niet dan? Jawel hoor, ook ik kijk uit naar het voorjaar. Geniet ervan dat het langzaamaan steeds vroeger licht is en dat het ’s middags ook alweer langer licht blijft.
Ik maak foto’s van het voorjaarsschoon en geniet van het gefluit van de vogels, maar stiekem hoop ik dat koning winter nog heel even om de hoek komt.

Liefs Jacqueline

Voor onze facebookpagina wilde ik graag een jaaroverzicht maken. Ik dacht van te voren, dat moet niet zo moeilijk zijn. Inspiratie genoeg! Dat bleek wel, want scrollend door mijn tijdlijn, blijk ik wel heel veel foto’s te plaatsen. En blijk ik dus ook heel veel te beleven in een jaar!
Voor ons gevoel was 2019 best een pittig jaar, met name de periode rondom onze vakantie, waarin er iets mis was met onze melk, heeft een flinke stempel gedrukt op hoe wij dit jaar beleefd hebben. Daarbij de onrust rondom het hele stikstofverhaal, maakt de indruk van 2019 niet persé positief. Juist daarom is het goed om zo’n jaaroverzicht te maken, want op de een of andere manier, is het veel gemakkelijker om de moeilijke dingen te onthouden dan de mooie momenten.En als ik dan zo door die tijdlijn scrol, dan hebben we weer heel mooie momenten gehad in dit jaar.

De eerste foto die ik in mijn jaaroverzicht deel, is die met mijn favoriete koe. Punky is mijn grote vriendin in de stal. Altijd in voor een knuffel, altijd zachtaardig en voor mij de liefste die er loopt op dit moment.
Februari bevat een foto van het slepen van de wei na de winter. Op de trekker onze oudste zoon, mooi om te zien dat hij en zijn broer in het afgelopen jaar steeds meer mee zijn gaan draaien op ons bedrijf. Ze hebben er lol in en zijn beter in het trekkerwerk dan ik ben. De grootste uitdaging is nu, wie doet wat wanneer, want ook manlief rijd graag op de trekker.
Maart stond in het teken van onze potlammetjes, het eerste jaar dat we er 4 hadden lopen. Het was beste een intensieve tijd, maar zo ontzettend leuk om te doen. Wat hebben we genoten van de gekke bokkesprongen en het geven van de flesjes aan dit kwartetje.

En dan april, de maand waarin onze koeien ieder jaar weer de wei in mogen. Heel de zomer genieten we van ons vee in de wei. De uitspraak van de rechter omtrent de PAS, lijkt daar even een bedreiging voor te zijn. Gelukkig is inmiddels duidelijk dat we geen vergunning aan hoeven vragen om onze koeien te weiden. Die duidelijkheid is er gelukkig al, want voor je het weet, dansen onze dames de wei weer in.
Mei stond bol van leuke dingen. Zo mocht ik melken bij de buurman en op de floating farm. Maar we mochten ook 3 internationale gasten ontvangen op ons bedrijf. De gedeeld passie voor ons vak, was de mooiste herkenning voor ons allemaal.
In juni was het goed oogsten voor ons, het gras werd gemaaid voor in de kuil, een mooi deel van de wintervoorraad was weer aangelegd. Ook was het weer zo goed, dat we al konden hooien. Een gezellig moment, dat ieder jaar met onze lieve vrijwilligers een klein feestje wordt.

Juli bracht nog meer warmte. Voor ons mensen al niet helemaal fijn meer, maar voor onze dieren heel zwaar. Zij kunnen niet onder de douche gaan staan of verkoeling zoeken aan het strand. Voor hen creëerden we een douche in de stal. Het beetje verkoeling dat het hen bood, werd zeer gewaardeerd.
In augustus gingen we met ons gezin een weekje op vakantie. Een week die ondanks dat we van huis waren, wel in het teken stond van thuis. De zorgen om de melk bereikten precies in die week een hoogtepunt. Het duurde ook na onze vakantie nog een poos voordat alles weer in orde was. Nu het december is, begint langzaamaan het geloof terug te komen dat het goed zal blijven gaan.
Na onze vakantie werd deze prachtige tweeling geboren. Wat is het fijn om te merken dat je ook in tijd van zorgen, nog enorm kunt genieten van een goede bevalling en gezonde kalfjes.
In september was daar weer de maisoogst. Een drukke, maar super mooie dag, de loonwerker en wijzelf zijn zo’n dag van vroeg tot laat aan het werk. Aan het einde van de dag kijk je dan terug en vooruit. Terug op hoe de dag gelopen is en vooruit naar de winter, waar je dit mooie product weer kunt voeren aan de meiden.

En toen werd het oktober, en wat voor maand werd dat. In twee weken tijd stond ik twee keer op het Malieveld, samen met onze collega’s om op te komen onze bedrijven. Met de eerste keer de mooie actie “doneer je trekkertje”. Wat is het gaaf om van dit soort positieve momenten onderdeel te kunnen en mogen zijn.
We willen als boeren graag helpen een probleem op te lossen, maar met de plannen van dit kabinet, zou er voor ons boeren geen toekomst meer zijn. We hopen dat 2020 duidelijkheid gaat scheppen, zodat we weten waar we aan toe zijn en waar we kunnen helpen, want de natuur is van ons allemaal.
Ook in november werden er meerdere acties gevoerd en durfde ik het voor het eerst aan om met de trekker bij de actie aanwezig te zijn. Trots ben ik er op dat het trekker rijden nu toch net iets makkelijker gaat als in het begin van dit jaar al moest ik daar wel even een rondje Rotterdam voor doen. 😉
December was best weer een pittige maand, een vervelend virus onder onze kalfjes zorgt er voor dat we drie meisjes niet in leven konden houden. De frustratie, onmacht en verdriet zijn dan groot. We hebben onze meiden niet om ze onder onze handen dood te zien gaan. Gelukkig lijken we dat virus nu onder controle te hebben.
Op het moment van schrijven staat er één koe die al een paar dagen over tijd loopt, benieuwd of het een oud of nieuwjaars kalfje zal gaan worden. We wachten het af, gelukkig zijn we vanavond thuis, want ook nu gaat de zorg voor onze meiden gewoon door.

Zo scrollend door een jaar, is er heel veel om dankbaar voor te zijn.
We nemen afscheid van 2019 en kijken vol verwachting uit naar 2020

Liefs Jacqueline