Het paard zingt het liedje ‘Op een mooie pinksterdag’. Ik kijk alleen al dagen naar de kont van de koe.

Het is vandaag 2 augustus, ja ja hoor ik je denken, Jacqueline heeft goed op de kalender gekeken. Nu is dat niet helemaal het geval. Onze dochter is namelijk over een week jarig en iedere dag helpt ze mij eraan herinneren hoeveel dagen het nog duurt voordat zij haar verjaardag mag vieren. Over 7 dagen is ze jarig en dat maakt het vandaag 2 augustus.

Daarbij staat deze dag staat al zo’n 7 maanden op de kalender in mijn hoofd. Vandaag is ons Grootje Pippa uitgerekend van haar kalf. Grootje Pippa is de koe waar ik mijn blogs mee begon. https://boerininmiddendelfland.home.blog/2019/01/31/welkom/
Wat dus betekend dat er ieder moment weer een rood bont kalfje geboren kan worden. Altijd weer spannend, verloopt de bevalling voorspoedig en wordt het een stiertje, of het zo fel begeerde kuisje?

De afgelopen dagen, loop ik me suf naar de wei waarin Grootje Pippa staat. ’s Ochtends is mijn eerste gang, naar de wei met onze drachtige koeien. Dat is normaal ook zo, maar nu probeer ik tussen de bomen door te kijken of ik soms al een glimp van een kalfje zie. Het lijkt wel Sinterklaas, vol verwachting klopt mijn hart, iedere keer dat ik het weiland inloop. Alle signalen wijzen er op dat de bevalling niet lang meer op zich zal laten wachten. Haar uier is flink gegroeid in de afgelopen dagen. Haar kling (vagina van de koe) wordt steeds slapper en ook haar banden worden slapper.

Intussen piepen er ook al koeien voor, zo beviel ons Krieltje gisteren van een gezonde stier. Gelukkig alles goed met die twee, maar eigenlijk had ik liever gehad dat Grootje Pippa haar kalf zou krijgen. Maar ja, dat de natuur zich niet laat dwingen, dat weten we al heel lang.

Het houd me zelfs zo bezig, dat ik droom van haar kalf. Afgelopen week droomde ik dat haar kalf werd geboren. Een gezond zwart bonte dame. Toen ik dat aan boerlief vertelde zei hij ‘daar baalde je zeker wel van?’ Maar zelfs in mijn dromen, ben ik blij met gezonde dieren die geboren worden. Voor nu droom ik dus nog even rustig door.

Grootje Pippa geniet ondertussen nog even heerlijk van haar laatste dagen verlof en stelt ze mijn geduld, danig op de proef.

Liefs Jacqueline

Ik denk dat iedereen het kent, het gevoel dat er iets is, maar je weet niet precies wat.

Afgelopen woensdagavond zette ik samen met mijn boer onze oudste koe van stal in het strohok om donderdagochtend opgehaald te worden voor het slachthuis. Na de laatste keer insemineren was ze niet drachtig verklaard door de veearts. Ook dacht ik haar nog eens tochtig te hebben gezien, dus besloten we haar niet meer opnieuw te insemineren. Als je die keuze maakt, dan weet je dat een koe uiteindelijk steeds minder melk gaat geven, Twee weken terug zei boerlief, dat het nu toch echt tijd werd om haar af te voeren, haar melkproductie was nu echt te laag. Dus werd de handelaar benaderd, die verzorgd voor ons het transport van stal naar slachthuis en werd zij voor deze week ingepland. Dan komt woensdagmiddag het belletje van de vervoerder, donderdagochtend om 5.30 wordt ze opgehaald.

Woensdagavond nog één keer door de robot heen. Over doen naar het strohok, haar halsband afdoen, het zijn handelingen die je bij zo’n oude koe met pijn in je hart doet. Ik weet het hoort erbij, maar de ene of de andere koe is echt wel een verschil. Onze Chefke is een dame die opvalt in onze kudde. Altijd als je binnen of aan komt lopen, heft ze even haar kop om te zien, wie er is. Ze is dan ook lange tijd de leidster van de kudde geweest. Een heel markante koe, die haar sporen op ons bedrijf zeker heeft verdiend. Een dier waar je dus met veel moeite afscheid van neemt. Ik maakte nog wat foto’s om op facebook te plaatsen, want ook dit is onderdeel van de boerderij. Kalfjes worden geboren en koeien die geen melk meer geven, gaan naar het slachthuis.

Na het maken van de foto’s stond ik haar nog eens op het gemak te bewonderen, want Chefke is best een imponerende verschijning. En terwijl ik zo naar haar stond te kijken, beslopen mij meerdere gedachten. Allereerst had ik ze na de laatste keer scannen nooit meer tochtig gezien. Terwijl een koe toch een cyclus heeft van drie weken. Manlief besloot 2 weken terug dat het tijd werd om te gaan op basis van haar snel teruglopende melkgift. En dan ga je twijfelen, ……. zou ze dan misschien …..

Hup naar kantoor om een handschoen en glijmiddel te pakken. Chefke even vast gezet en m’n hand in haar achterste gestopt. (sorry voor de beelddenkers, ’t is niet anders) En tot mijn grote vreugde voelde ik daar, jullie raden het misschien al ……. een levend KALFJE !!!!!!!!! Nou ja ik voelde de pootjes, voor zover ik het in kan schatten, de pootjes van een kalfje van ongeveer 7 maanden.

Boerlief werd erbij geroepen en op de hoogte gesteld van dit heugelijke feit. Ook hij was blij met dit mooie nieuws. De halsband werd weer terug om de nek gehangen. Het strohok werd verlaten en onze Chefke loopt weer in de kudde. Uitgaande van de informatie die ik heb, is ze afgelopen november geïnsemineerd. Haar uitgerekend datum ligt rond 20 augustus. Dat betekend voor ons dat deze dame snel met verlof moet, dus daar gaan we de komende dagen aan werken.

Wat begon als een onderbuikgevoel, liep uit op een feestje, ik doe nog een dansje 💃

Liefs Jacqueline

Sinds vorige week zaterdag lopen onze dames weer lekker buiten. Onder grote belangstelling hebben we de deuren van de stal open gezet.

De eerste keer naar buiten levert altijd de mooiste sprongen en capriolen op. Voor ons blijft het één van de mooiste momenten van het jaar. We zien onze dames graag buiten lopen, maar het plaatje is niet het enige voordeel dat het heeft.

Ik noem er een paar voor jullie. Buiten is het gras nu op z’n best, heel smakelijk en boordevol eiwit, dat de koeien dat waarderen kunnen we goed merken, het voer in de stal word wel gegeten, maar met beduidend minder enthousiasme.

Doordat een koe buiten moet grazen voor haar eten, is ze veel meer in beweging dan in de stalperiode. We zien in de zomer dan ook heel weinig pootproblemen.

Daarnaast levert, sinds een aantal jaren, het weiden van koeien ook wat extra geld op. Per 100 kg melk, krijgen we €1,50 meer. Per kg melk dus 1,5 cent. Om in aanmerking te komen voor die premie moeten de koeien ieder jaar minimaal 120 dagen 6 uur per dag buiten lopen. Dat hebben we de afgelopen jaren op ons sloffen gehaald.

Nu is het weiden dit jaar heel anders als voorheen. Doordat we met de robot melken en niet meer 2 keer op een vaste tijd, moet er iets veranderen in de structuur van ons systeem. Voorheen deden we ’s ochtends de deur open, gingen de dames naar buiten en haalden wij ze rond 16 uur weer uit de wei. Nu moeten de dames het zelf regelen. Eerst verplicht door de robot en vanaf 12 uur kun je als je dat wil terug naar binnen, waar je gemolken kunt worden.

Tijdens de verbouwing hebben we een nieuwe uitgang in de stal gemaakt, de koeien kunnen daardoor vanuit de robot gelijk naar buiten. Maar al die nieuwigheid vinden de dames maar niets. De eerste dag hebben we ze allemaal de weg moeten wijzen en zagen we de dagen erna veel filevorming bij het nieuwe hek.

Nu we bijna een week buiten zijn, zijn er al dames die het nieuwe kunstje goed snappen. We hopen dat goed zien, goed volgen wordt.  😉

Liefs Jacqueline

Ps een filmpje van onze dansende dames, vind je in de link

https://www.westlanders.nu/dieren/koeien-dansend-de-wei-in-30860/

Afgelopen donderdag was het zover, onze Wiesje zou haar eerste kalf gaan krijgen. Zo’n eerste keer is toch wat spannender als de volgende keren.

Rond 17 uur zagen we de waterblaas, dit is een zak met vocht die voor de daadwerkelijke vliezen van het kalf zit. Voor ons het signaal dat de bevalling is begonnen. Een eerste bevalling van een koe duurt over het algemeen wat langer als bij de oudere koeien. Wiesje haar adoptievriendin werd op de hoogte gebracht van de naderende bevalling, zij wilde hier graag bij aanwezig zijn.

Rond 19 uur zat er nog weinig schot in de bevalling. Tijd voor ons om te controleren waarom niet. Bij het opvoelen voelde ik gelijk de kop van het kalf. Dat is niet de goede positie om geboren te worden. Dus hebben we besloten om even snel de jongste kinderen op bed te leggen, om daarna alle tijd te hebben voor Wiesje en haar kalf.

Samen met manlief snel terug naar de stal. De verlosspullen gepakt en samen aan ’t werk. We proberen de kop van het kalf op de pootjes te krijgen zoals het hoort, maar wat de boer ook probeert het lukt niet om het kalf in de goede positie te krijgen. Het feit dat de kop niet op de natuurlijke plaats wil blijven is voor ons een teken dat het kalf waarschijnlijk niet meer leeft.

Wiesje is inmiddels ook erg moe, we besluiten de veearts te bellen. Hij is gelukkig thuis en 10 minuten later arriveert hij bij ons. Inmiddels hebben we Wiesje van een emmer water voorzien en haar even rust gegund. De veearts probeert ook de kop op de goede plek te krijgen maar steeds als het lukt om kop en poten bij elkaar te krijgen, lukt het niet om het kalf in het geboortekanaal te krijgen. We verwachten dat het kalf te groot is om via de natuurlijke weg geboren te worden en besluiten over te gaan op een keizersnede.

Wiesje wordt naar het strohok gebracht en alles wordt klaargezet voor de keizersnee. Inmiddels komt Wiesje haar adoptievriendin aan, zij durft het aan om mee te kijken en heeft de foto’s voor deze blog gemaakt. Let op dit zijn foto’s van de keizersnee, daar is wat bloed op te zien!

Allereerst wordt de koe vastgezet, zodat ze niet rond kan gaan lopen. De keizersnee word namelijk staande uitgevoerd. De huid wordt schoongemaakt en geschoren. Daarna wordt het gebied heel goed ontsmet. Hierna is het de beurt aan de veearts om zich te ontsmetten en zijn operatiepak aan te trekken.

De huid wordt opengesneden, daarna volgt de baarmoeder en als laatste de vruchtzak. De veearts tilt dan het kalf uit de buik van de koe. Zoals we dachten wordt er helaas een groot dood kalf op de wereld geholpen. ‘T is jammer, maar onze zorg gaat gelijk volledig naar Wiesje. Zij wordt laag voor laag weer gehecht. De baarmoeder wordt gesloten, dan de onderhuid en als laatste de opperhuid. Hierna wordt de wond ingespoten met een ontsmettende/ beschermende spray. Wiesje start met een anti biotica kuur om te voorkomen dat ze een ontsteking krijgt. Een stal is nu eenmaal geen steriele operatiekamer.

Toen de veearts klaar was, hebben we Wiesje gemolken en van vers eten en drinken voorzien. Het dode kalf word afgevoerd door een speciaal bedrijf. Wiesje haar adoptievriendin vertrok weer naar huis en wij doken rond middernacht ons bed in. Het was een enerverende avond. Gelukkig gaat het met Wiesje op dit moment prima.

Een keizersnee is voor ons geen dagelijks gebeuren, de laatste keer was ruim twee jaar geleden, nu hopen dat het zeker weer zo lang duurt!

Liefs Jacqueline

Onze jeugd onze toekomst. Dat zijn onze kalfjes voor ons! Als je de media moet geloven zijn zij alleen maar restproduct van onze melkveehouderij. Onderdeel in een systeem waar geen aandacht, tijd of geld aan gespendeerd wordt.

Slechte verzorging kalfjes: sterfte op 1200 boerderijen schrikbarend hoog

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/4659501/kalversterfte-op-duizenden-boerderijen-schrikbarend-hoog-kalfjes

Kopt RTL nieuws deze ochtend. De reacties op social media zijn bepaald niet voor de poes, maar daarover een andere keer meer.

Wat ik wel met jullie wil delen zijn onze cijfers. Zoals ze over 2018 zijn geweest. Waarom ik dat wil? Omdat we echt niets te verbergen hebben. Je had ooit eens die reclame ‘je mag alles van me weten, behalve mijn pin’, dat geldt voor ons in deze zeker.

Dus daar gaan we. In 2018 werden er 65 kalfjes op ons bedrijf geboren. Van deze 65 kalfjes zijn er 5 dood gegaan. Van deze 5 werden er 4 kalfjes dood geboren. Na een bevalling met een dood geboren kalf kijken we samen wat er fout ging, of we het hadden kunnen voorkomen, wat we volgende keer anders willen doen of beter kunnen monitoren. Het vijfde kalf was een gezond geboren kalf. Na ongeveer 8 dagen kreeg hij last van diarree. Uiteraard zijn we dat gaan behandelen. We gaven hem pijnstillers en diarreeremmers. Zijn melk werd aangemaakt met extra voedingssuplementen (vergelijkbaar met ORS). Ondanks onze goede zorgen voor dit kalf heeft hij het niet gered.

Deze 5 kalfjes zorgen voor een sterftepercentage van 8% op ons bedrijf. Dit percentage ligt onder het Nederlands gemiddelde van 11%. Daar zijn we trots op!

Omdat de nachten nog koud zijn, hebben de kalfjes nog lekker een dekje op

Wil ik het nieuws van vandaag goed praten dan? Nee zeker niet, maar een stukje nuance is zeker op zijn plaats. Waar je met leven werkt, komt ook de dood om de hoek helaas. Want hoe goed we ook voor onze dieren zorgen, er gaan er ook dood, dat is en blijft een vaststaand feit. Kijk eens op social media onder de #kalverliefde en zie hoe goed de kalfjes er ook bij onze collega’s uit zien. Ik weet zeker dat u net als ik zult genieten van de mooie foto’s. 😊

Liefs Jacqueline

Gisteren hadden we bedrijfsbezoek. 1 Keer in de zeven weken komt onze veearts langs. Ze komt dan op een routinebezoek. We kijken met elkaar naar onze meiden en beoordelen hun algemene gezondheid. Is de mest goed, hoe is de conditie van de dames, lopen ze goed en zien ze er goed uit?

Ieder bedrijfsbezoek hebben we een aantal vaste punten die we langs gaan. De koeien die in de voorliggende weken hebben gekalfd worden gecontroleerd. De veearts voelt of de baarmoeder goed terug gekrompen is en er geen vocht of bloed meer in zit. Als ze ergens aan twijfelt controleert ze de baarmoeder nog extra met de echo. Gisteren hadden we 6 koeien die voor deze controle in aanmerking kwamen. Gelukkig was alles goed bij deze meiden.

Dan controleren we de geïnsemineerde koeien op dracht. Dat is voor mij het leukste deel van de middag. Kijken wie er drachtig zijn geworden van mijn inseminaties is en blijft super gaaf. Dit keer lieten we 18 koeien controleren, 15 dames zijn in blijde verwachting! Een super mooi resultaat, waar we erg blij mee zijn. De zwangerschapscontrole word gedaan door middel van een echo. Zo kunnen we gelijk zien of de vrucht goed ontwikkeld is en of de termijn die wij aan houden ook de juiste is. Als ik geluk heb ligt het kalfje goed en kan de veearts zelfs het geslacht van het kalfje al zien. Eerlijk gezegd vraag ik er zelden naar, ik vind het te leuk om vol verwachting de bevalling van een koe in te gaan. Ook bij onze kinderen heb ik niet geweten wat het geslacht was, ik laat me graag verrassen.

De koe van onze tweede zoon werd gisteren ook gescand en ook zij is drachtig, dus ook hij is blij. Een dracht betekend tenslotte dat ze zeker nog een jaar in onze stal rond zal lopen. En dat is toch wel erg leuk als het om je vriendinnetje gaat. Daarbij is ook onze mooi rode Pippi drachtig, zij verwacht haar eerste kalfje in september, daar kijk ik uiteraard nu al enorm naar uit.

Als laatste onderdeel van het bezoek worden de kalfjes onthoornd, daar vertel ik een andere keer meer over. Daarna is het tijd voor een kopje thee en lopen we de laatste uitslagen van melk en eventuele onderzoeken door. Al met al was gisteren een mooie dag.

liefs Jacqueline

Dat geld uiteraard voor ons als boeren net zo goed. Ook een boer is namelijk wel eens ziek of kan wat hulp gebruiken. Nu kan ik gelukkig de zorg voor onze koeien grotendeels zelf, maar voor het werk dat met de trekker moet gebeuren heb ik hulp nodig. Ik ben namelijk niet zo’n ster als het op trekker rijden aankomt. Ik kan almaar rechtdoor, achteruit zonder machine en dan houd het ook wel op. Ik vind het gewoonweg ook niet leuk om te doen.

Gelukkig is daar dan de boeren buur. Hij komt met liefde het trekker werk even voor mij doen. Vult de voermengwagen met het benodigde voer, rijd feilloos de trekker achteruit de stal in en voorziet onze dames van een vers prakkie. Super blij zijn we altijd weer met zijn hulp.

Nu was het vanochtend mijn beurt, hij belde al vroeg met de vraag of ik zijn meiden kon melken. Geveld door een virus zag hij dat zelf even niet zo zitten. Dus hup in de kleren. Even wat te eten en drinken gepakt en vertrokken. Ik melk gelukkig vaker bij hem, anders is het lastig om ineens in een vreemde melkput te staan, want iedere put is weer anders. Maar iedere koe geeft melk uit 4 spenen, dus dat is overal hetzelfde. 😂

T is fijn om elkaar zo te kunnen helpen. Een goede buur is en blijft beter dan een verre vriend.

Liefs Jacqueline

Huh wat schrijft ze nu, hoor ik je denken. Nou klauw bekappen is een boeren woord voor de pedicure. 1 Keer per jaar worden van alle koeien op 1 ochtend de hoeven verzorgd. De hoef van een koe bestaat uit twee delen. Deze worden gevijld, zodat beide hoefdelen weer gelijkmatig zijn. het gebeurt namelijk dat het linker of rechter deel net wat meer afslijt als de ander. Kijk maar eens onder je eigen schoenen, ook wij lopen over het algemeen niet helemaal recht.

Het bekappen is tegelijkertijd ook een controle moment voor ons. De onderkant van de dames hun poten zien we tenslotte niet iedere dag. Het kan gebeuren dat een koe een wondje heeft tussen de beide hoefdelen in. Dit kan ontstaan door een bacterie, maar ook heel simpel door bijvoorbeeld een steentje. Afhankelijk van de aard van het wondje, word er zalf op gedaan en een verband aangelegd, het wondje word alleen ingespoten met ontsmettende spray, of de koe moet op een blokje, zoals wij dat noemen. Een koe op een blokje zetten is het ene deel van de hoef wat verhogen, zodat het andere deel ontlast kan worden. Dit bevordert dan de genezing van het wondje. Op onderstaande foto’s kun je zien hoe dat er uit ziet.

blokje plakken de blauw verkleuring is geen blauwe plek maar een stuk zwarte hoef, dit is bij deze koe van nature zo, maar de foto vertekend iets

Doorgaan met het lezen van “Klauwen bekappen”