Maand: juli 2019

#hittestress

Het zal jullie niet ontgaan zijn denk ik zo maar. Dus schrijf ik er ook nog maar een blogje over. Het is heet in ons kikkerlandje. Heel heet om precies te zijn. Het ene record wordt met het ander gebroken.

Afzien ja, maar vooral voor onze dieren. Wij zoeken verkoeling aan het strand, onder een koele douche of zoals vandaag in ons zelf gemaakte balenbad.

Onze dames hebben het heel zwaar met dit weer. Voor ons zaak om te zorgen dat je we zo goed als mogelijk voor ze zorgen.

Bij de vorige warme periode hebben we een vernevelslang gekocht. Deze hangt in de stal bij een ventilator. Zo wordt de nevel verder de stal ingeblazen. We zien nu veel natte meiden, ze lijken het allemaal wel te waarderen.

Om goed gezond te blijven is het belangrijk dat de koeien goed blijven eten. Daarmee houden ze hun weerstand op peil. Daarom krijgen de dames extra paprika’s, dat eten ze heel graag en het bevat vocht en voedingsstoffen. ’s Nachts zijn de dames binnen en krijgen ze een gemengd rantsoen. Dat is te vergelijken met ons prakkie. Ze krijgen kuilgras, maïs, bierborstel, hooi en mineralen door elkaar gemengd. Omdat er buiten door de droogte niet veel gras meer groeit, krijgen de dames binnen het beste wat we nu voor ze hebben.

De jongste kalfjes krijgen ipv 2 keer nu 3 keer melk. Zo hebben ook zij meer weerstand hopen we. Verder hebben alle dieren uiteraard beschikking tot vers drinkwater.

De enige koeien die buiten zijn, zijn de pinken en drachtige koeien, zij lopen op een perceel waar er schaduw beschikbaar is om in te gaan liggen. Van ons mag het 15 graden koeler, voor onze dames mag het wel 20 graden koeler. Een koe voelt zich namelijk het fijnst tussen -5 en 21 graden. Als we het weerbericht mogen geloven is zaterdag de meeste warmte weer verdampt. Wij duimen dat dat het geval zal zijn 😊

Liefs Jacqueline

Onderbuikgevoel

Ik denk dat iedereen het kent, het gevoel dat er iets is, maar je weet niet precies wat.

Afgelopen woensdagavond zette ik samen met mijn boer onze oudste koe van stal in het strohok om donderdagochtend opgehaald te worden voor het slachthuis. Na de laatste keer insemineren was ze niet drachtig verklaard door de veearts. Ook dacht ik haar nog eens tochtig te hebben gezien, dus besloten we haar niet meer opnieuw te insemineren. Als je die keuze maakt, dan weet je dat een koe uiteindelijk steeds minder melk gaat geven, Twee weken terug zei boerlief, dat het nu toch echt tijd werd om haar af te voeren, haar melkproductie was nu echt te laag. Dus werd de handelaar benaderd, die verzorgd voor ons het transport van stal naar slachthuis en werd zij voor deze week ingepland. Dan komt woensdagmiddag het belletje van de vervoerder, donderdagochtend om 5.30 wordt ze opgehaald.

Woensdagavond nog één keer door de robot heen. Over doen naar het strohok, haar halsband afdoen, het zijn handelingen die je bij zo’n oude koe met pijn in je hart doet. Ik weet het hoort erbij, maar de ene of de andere koe is echt wel een verschil. Onze Chefke is een dame die opvalt in onze kudde. Altijd als je binnen of aan komt lopen, heft ze even haar kop om te zien, wie er is. Ze is dan ook lange tijd de leidster van de kudde geweest. Een heel markante koe, die haar sporen op ons bedrijf zeker heeft verdiend. Een dier waar je dus met veel moeite afscheid van neemt. Ik maakte nog wat foto’s om op facebook te plaatsen, want ook dit is onderdeel van de boerderij. Kalfjes worden geboren en koeien die geen melk meer geven, gaan naar het slachthuis.

Chefke 💕

Na het maken van de foto’s stond ik haar nog eens op het gemak te bewonderen, want Chefke is best een imponerende verschijning. En terwijl ik zo naar haar stond te kijken, beslopen mij meerdere gedachten. Allereerst had ik ze na de laatste keer scannen nooit meer tochtig gezien. Terwijl een koe toch een cyclus heeft van drie weken. Manlief besloot 2 weken terug dat het tijd werd om te gaan op basis van haar snel teruglopende melkgift. En dan ga je twijfelen, ……. zou ze dan misschien …..

Hup naar kantoor om een handschoen en glijmiddel te pakken. Chefke even vast gezet en m’n hand in haar achterste gestopt. (sorry voor de beelddenkers, ’t is niet anders) En tot mijn grote vreugde voelde ik daar, jullie raden het misschien al ……. een levend KALFJE !!!!!!!!! Nou ja ik voelde de pootjes, voor zover ik het in kan schatten, de pootjes van een kalfje van ongeveer 7 maanden.

Boerlief werd erbij geroepen en op de hoogte gesteld van dit heugelijke feit. Ook hij was blij met dit mooie nieuws. De halsband werd weer terug om de nek gehangen. Het strohok werd verlaten en onze Chefke loopt weer in de kudde. Uitgaande van de informatie die ik heb, is ze afgelopen november geïnsemineerd. Haar uitgerekend datum ligt rond 20 augustus. Dat betekend voor ons dat deze dame snel met verlof moet, dus daar gaan we de komende dagen aan werken.

Wat begon als een onderbuikgevoel, liep uit op een feestje, ik doe nog een dansje 💃

Liefs Jacqueline