’t is alweer veel te lang geleden dat ik een blog schreef over de belevenissen op de boerderij. Het schrijven van een blog blijft toch wel een uitdaging als ik heel eerlijk ben. Maar op dagen als vandaag zit er dan iets te borrelen en pruttelen dat ik toch even met jullie wil delen. Al heb je er misschien zelf niet veel aan, of denk je straks nou Jacqueline jij moest je gal even kwijt, voor mij is dit blog ook een uitlaatklep, dus hier komt tie.

Vanochtend vertrok ik al vroeg met onze viervoeter naar één van mijn favoriete plekken, het strand. Nu het zo warm is, vinden we het heerlijk om samen een uurtje te wandelen. De hond rent door de branding en speelt met andere vroege vogels. De eerste surfers gaan goed op de golven en zelf ga ik graag even het water in, na de warme nacht om afgekoeld de dag te beginnen. Heerlijk een echt genietmoment zowel voor mezelf als voor Mavi.

Gisterenochtend was het al druk op het strand, we zetten de klok dan even op 7.30 uur. Vroeg zat op denk ik dan toch, maar niets bleek minder waar. Het strand lag bezaaid met mensen. Mensen in tenten, mensen in slaapzak, of gewoon tegen elkaar aan gekruld op een strandbedje. Ik hou enorm van het strand, maar heb mezelf nog nooit bedacht op het strand te slapen, maar goed ieder zijn ding, misschien ben ik niet creatief genoeg om zoiets te bedenken😅 Voor de strandwerkers lijkt het me knap lastig dat er iedere paar meter weer een obstakel ligt.

Bleef het daar echter maar bij. Al maanden wordt ons als boeren verteld dat onze dames het milieu te zwaar belasten. Ze poepen te veel, ze plassen teveel, ze zijn met teveel en moeten zeker gehalveerd worden, aldus een bepaalde politicus. Want niets is zo slecht voor de uitstoot van stikstof, CO2 en methaan als onze prachtig mooie dames. Iedere keer moeten we het aanhoren dat zij het milieu teveel belasten. En weet u, ik wordt daar echt heel verdrietig van.

Want toen ik daar vanochtend op het strand van Hoek van Holland liep, was het geen koeienpoep dat er moest worden opgeruimd. Er liepen namelijk alleen maar meeuwen. Zij zochten nog een hapje te bikken. Wat ik daar op het strand zag, was te triest voor woorden. Langs heel de vloedlijn lagen stille getuigen van een dagje strand. Stille getuigen van plezier dat mensen maakten. Samen spelen in het zand. Genieten van eten en drinken. Een drankje doen met vrienden. Het was allemaal terug te zien aan de vloedlijn van de zee.

De lege flessen, zakken chips, koeken, drank, luiers, sigarettenpeuken. Stille getuigen van mensen die hebben genoten van een dagje strand. De trekkers reden af en aan, een speciale zeefbak moet het strand weer schoon maken voor een nieuwe dag. Gelukkig zijn ze er, de mannen die het opruimen voor hun rekening nemen. Al zou het mijns inziens niet nodig moeten zijn.

Als ik dan zo over het strand loop, vraag ik me af. Zullen we de mensheid ook maar halveren? Want de uitstoot die zij creëren, die is pas groot! En enorm schadelijk voor ons milieu, want hoe hard de mannen ook opruimen, er is in de nacht helaas ook van alles de zee ingewaaid. Dus lieve mensen, ga je naar het strand, trek je er op uit de natuur in? Neem je je eigen versnapering mee. Top zeker doen, geniet van alle mooie dingen, maar denk eraan als je terug naar huis gaat. Neem je afval alsjeblieft weer mee. Het is zoveel beter voor onze natuur en nog veel beter voor de dieren die daarin wonen. Zo simpel maar grote noodzaak.

Liefs Jacqueline