Ja echt! Er zijn vast ook mensen die zeggen, je bent niet wijs, maar serieus ik mis de winter. De herfst duurt voor mijn gevoel al zeker vier maanden. Korte grijze dagen rijgen zich sinds oktober al aaneen. Wind, regen en nog meer wind en regen, waaien om onze oren.
Nu begint in de natuur het voorjaar al te gloren. En hoe fijn ik dat ook vind, eerst wil ik heel graag nog een poosje winter. Ik hou van de kou. Dat moment dat je ’s ochtends naar buiten stapt, je neus er bijna afvriest en de wereld compleet verstilt voor je ligt. Snel in je shawl, handschoenen en warme laarzen aan en genieten van de pracht en praal van koning winter. Het bevroren uitzicht over onze weilanden, de bevroren rijp aan takken en op machines.

En dan, als de vorst lang genoeg aanhoud, schaatsen! Zodra de schaatsbaan in ons dorp open gaat, komen de schaatsen van zolder. Het schaatsvirus zit er bij ons allemaal in gebakken. Groot is dan ook de frustratie dat de ijzers nog steeds werkeloos op zolder liggen.
Drie jaar geleden was het zo koud dat we op onze eigen sloten konden schaatsen. Ook in mijn herinneringen schaatsten we vroeger vaak. Op de sloot langs de kas van m’n ouders liggen heel wat schaatsmeters.
En natte voeten …….. ik kan me nog goed herinneren dat mijn ouders ons verboden hadden om het ijs al op te gaan. We mochten er pas op als pa het ijs goed had gekeurd. Maar ja, die prachtige ijsbaan had een magische aantrekkingskracht en de eerst stappen op het ijs gingen ook echt heel goed. Tot het niet goed meer ging en mijn voeten nog net nat de kant wisten te bereiken. Werd het een middagje geduld hebben op de verwarmingspijp achterin de kas. Want toegeven dat je niet geluisterd had, was natuurlijk geen optie. Ook voor onze kinderen geldt nu, dat zij moeten wachten tot manlief toestemming geeft om op natuurijs te gaan schaatsen. En ook bij ons komt er nog wel eens één thuis met natte voeten. Hier hebben we tot hun pech, geen warme pijp om op te drogen. Gelukkig is er in de Lier een ijsvereniging met heel enthousiaste vrijwilligers, die het ieder jaar weer presteren om in één nacht een ijsbaan te creëren. Zij werken de nacht door om met een speciale installatie steeds een dun laagje water over een vloer heen te sprayen. Al de laagjes van een nacht werken bij elkaar leveren een heerlijke schaatsvloer op. Waar we als gezin al heel wat uurtjes hebben doorgebracht.

Snap ik al die andere mensen niet dan? Jawel hoor, ook ik kijk uit naar het voorjaar. Geniet ervan dat het langzaamaan steeds vroeger licht is en dat het ’s middags ook alweer langer licht blijft.
Ik maak foto’s van het voorjaarsschoon en geniet van het gefluit van de vogels, maar stiekem hoop ik dat koning winter nog heel even om de hoek komt.

Liefs Jacqueline