Tocht en inseminatie

Zoals ik beloofde in m’n eerste blog, nu wat meer over de cyclus van onze koeien. Een koe heeft een cyclus van 21 dagen. Net als bij mensen kan dat een dagje meer of minder zijn. Als een koe tochtig is, betekend dat dat zij vruchtbaar is. Een tocht duurt ongeveer 48 uur.

Een koe laat haar tocht op verschillende manieren zien. Ze ruikt bij andere koeien onder de staart, is erg attent naar de boer en boerin. Het meest duidelijke tochtsignaal is het bespringen van andere koeien. Blijft een koe stil staan onder een springende koe, dan is zij degene die tochtig is op dat moment.
Na het zien van deze staande tocht word een koe ongeveer 12 uur later geïnsemineerd. De inseminaties op ons bedrijf doe ik zelf, ik heb daar zo’n 5 jaar geleden een cursus voor gevolgd. En doe het sinds die tijd met veel plezier.

Insemineren is echt mijn taak, het uitzoeken van de geschikte partner voor onze dames doe ik samen met mijn boer. Welke kenmerken willen we graag terug zien in het kalf en waar liggen verbeterpunten.

Deze foto is gemaakt tijdens onze vakantie in Canada, ook daar mocht ik een aantal koeien insemineren

Bijvoorbeeld, een koe heeft veel tijd nodig om gemolken te worden, wij noemen dat een taaie koe. De spenen zijn zo stug dat het lang duurt voordat alle melk uit het uier is gemolken. Dit is iets wat we liever niet hebben. We zoeken dus voor zo’n koe een stier uit die makkelijk melkbare kalveren geeft. Zo hopen we er voor te zorgen dat het kalf als zij opgegroeid is tot koe haar melk wel makkelijk laat melken. Je hoopt op het gemiddelde van de koe en de stier.

Ik probeer een koe te insemineren op het beste moment van haar tocht, want dan is de kans van slagen het grootst, maar ja dat dat niet altijd lukt zullen jullie wel begrijpen. Daarna begint het grote wachten. Word de koe na 3 weken weer tochtig, dan is de inseminatie niet geslaagd. Word ze niet tochtig, dan kan de veearts haar scannen. 30 Dagen na de inseminatie kan de veearts al zien of de koe drachtig is. Dit doet zij met een echo, wij noemen dat scannen.

Na 7,5 maand dracht gaat de koe met zwangerschapsverlof, daarover een volgende keer meer.

liefs Jacqueline

In geuren en kleuren

Ken je hem? De geur van ’t voorjaar, die ochtend ergens na de winter, zo rond half/ eind februari. Dat je naar buiten stapt en denkt, ik ruik het voorjaar! Ik had hem afgelopen week voor het eerst. Ik hou van die geur💞 de belofte van het aankomende groeiseizoen. Het voorjaar brengt zoveel mooie momenten, dat dit blog veel foto’s bevat. Ik kan namelijk niet kiezen welke ik met jullie wil delen

De eerste keer de was weer buiten aan de lijn

De eerste was die weer buiten aan de lijn kan, de geur die dat meebrengt vind ik fantastisch. Helaas is het nog zo vroeg dat het niet alle dagen kan en als het kan, droogt er maar net 1 was, maar toch…. voorjaar!

mest uitrijden
ook wel sleepslangen genoemd

De ultieme geur van het voorjaar voor iedere boer, denk ik, is toch wel de geur van verse mest op het land. Vanaf 16 februari mogen we mest uitrijden op ons land. De koeien eten gras, maken daar melk van en poepen de restanten weer uit. Dat wordt dan teruggebracht op het land om het gras van voedingsstoffen te voorzien waardoor het weer kan gaan groeien. Dat is toch mooi, die kringloop! Ik kwam gisteren thuis uit mijn werk. Stapte uit de auto en rook …. voorjaar!

En dan de natuur. Alles ontwaakt weer. ’s Ochtends vroeg hoor je de vogeltjes weer vol enthousiasme aan de dag beginnen. Hun gekwetter, maakt dat ik zin krijg in de dag die komt. https://www.facebook.com/melkveehouderijHPvanStaalduinen/posts/1025807244280734. Als je de link aanklikt, kun je horen waar ik van genieten mag. De kleuren van de opkomende zon, zijn eigenlijk niet op foto te vangen. In het echt nog vele malen mooier. Kleuren en geluiden die bekend zijn, maar toch weer nieuw aanvoelen, want het is….. voorjaar!

En dan kom je tijdens het fotograferen van de sneeuwklokjes ook nog deze hommel tegen. Helemaal stil zat hij op de klok. Zou die heel vroeg zijn, of is hij uit de kassen in de buurt gekomen? Hoe dan ook, hij gaf mij weer een paar mooie plaatjes en nog meer het gevoel van ….. je raad het al VOORJAAR!

Liefs Jacqueline

Bedrijfsbezoek

Wachten op de dokter 🐄

Gisteren hadden we bedrijfsbezoek. 1 Keer in de zeven weken komt onze veearts langs. Ze komt dan op een routinebezoek. We kijken met elkaar naar onze meiden en beoordelen hun algemene gezondheid. Is de mest goed, hoe is de conditie van de dames, lopen ze goed en zien ze er goed uit?

Ieder bedrijfsbezoek hebben we een aantal vaste punten die we langs gaan. De koeien die in de voorliggende weken hebben gekalfd worden gecontroleerd. De veearts voelt of de baarmoeder goed terug gekrompen is en er geen vocht of bloed meer in zit. Als ze ergens aan twijfelt controleert ze de baarmoeder nog extra met de echo. Gisteren hadden we 6 koeien die voor deze controle in aanmerking kwamen. Gelukkig was alles goed bij deze meiden.

Dan controleren we de geïnsemineerde koeien op dracht. Dat is voor mij het leukste deel van de middag. Kijken wie er drachtig zijn geworden van mijn inseminaties is en blijft super gaaf. Dit keer lieten we 18 koeien controleren, 15 dames zijn in blijde verwachting! Een super mooi resultaat, waar we erg blij mee zijn. De zwangerschapscontrole word gedaan door middel van een echo. Zo kunnen we gelijk zien of de vrucht goed ontwikkeld is en of de termijn die wij aan houden ook de juiste is. Als ik geluk heb ligt het kalfje goed en kan de veearts zelfs het geslacht van het kalfje al zien. Eerlijk gezegd vraag ik er zelden naar, ik vind het te leuk om vol verwachting de bevalling van een koe in te gaan. Ook bij onze kinderen heb ik niet geweten wat het geslacht was, ik laat me graag verrassen.

De koe van onze tweede zoon werd gisteren ook gescand en ook zij is drachtig, dus ook hij is blij. Een dracht betekend tenslotte dat ze zeker nog een jaar in onze stal rond zal lopen. En dat is toch wel erg leuk als het om je vriendinnetje gaat. Daarbij is ook onze mooi rode Pippi drachtig, zij verwacht haar eerste kalfje in september, daar kijk ik uiteraard nu al enorm naar uit.

Als laatste onderdeel van het bezoek worden de kalfjes onthoornd, daar vertel ik een andere keer meer over. Daarna is het tijd voor een kopje thee en lopen we de laatste uitslagen van melk en eventuele onderzoeken door. Al met al was gisteren een mooie dag.

liefs Jacqueline

Wie is de mol

“Tijd is om, gooi maar neer!” Dat zijn voor mij de woorden die deze aflevering van de mol nog het meest kenmerken. Nee geen zorgen ik ga hem niet voor je uitpluizen, mijn mollen zijn al lang naar huis. En alle hints die anderen zien, ik zie ze niet!

Ik vond het bijzonder om te zien dat men zo hard moest werken om de bananen te verplaatsen, om vervolgens aan het eind te roepen ‘ de tijd is om, gooi maar neer’. Waar is het respect voor het product dat je in je handen hebt? Een product waar al tijd en energie in zit, van mensen maar ook van de natuur. Het verbaasd me steeds weer dat mensen zo ver afgedwaald zijn van de productie van hun eten. Hoeveel werk en aandacht zit er in het telen van groente en fruit. Hoeveel passie en zorg zit er in het produceren van melk, vlees, eieren en aanverwante producten. Maar ook hoe makkelijk word er mee omgesprongen. We produceren per jaar zo’n 489 kg afval per persoon. Wat daarmee gedaan wordt kun je zien in de afbeelding hier onder.

1778-ill-afvalscheiding-sept2017-13085463139134458050390.png — https://www.milieucentraal.nl/minder-afval/welk-afval-waar/

Daarvan is zo’n 43 kilo restanten van producten waar liefde, tijd en energie in zijn gestopt. Ik vraag me vaak af waar het respect voor ons eten is gebleven. We kunnen met z’n allen iedere dag naar de supermarkt om te kopen waar we zin in hebben. Verwend tot op het bot hebben we keus uit bijvoorbeeld 15 verschillende soorten en smaken thee alleen al, om nog maar niet te praten over snoepgoed, koek etc. Rundvlees uit Ierland, tomaten uit Spanje, boontjes uit Chili en ga zo maar door. De keuze is reuze, maar maakt mijns inziens de verspilling groter. Wat is er mis met groente uit het seizoen ook daadwerkelijk in dat seizoen te kunnen kopen.

We proberen thuis zo min mogelijk te verspillen, maar ook bij ons raakt de vleeswaren wel eens over datum. Gelukkig is daar dan onze hond, die trekt zich er niets van aan, dat de kleur of geur net niet helemaal oké meer is. Door dat soort producten aan hem te voeren voel ik me wat minder schuldig over onze verspilling, want ook wij zijn verwend 😉

Liefs Jacqueline

Ps de gegevens die ik in mijn blog heb gebruikt komen van http://www.milieucentraal.nl, van hen heb ik ook toestemming gekregen om hun afbeeldingen te gebruiken.

Boerenavond

Eind januari hadden we de boerenavond van ‘onze’ veearts. Ieder jaar organiseren zij een avond voor de boeren. ’t Is op zo’n avond altijd erg gezellig! Er is altijd iemand om tegenaan te kletsen, want iedereen snapt elkaar zonder verdere uitleg, heerlijk allemaal gelijkgestemde!

De veeartsen proberen ieder jaar een onderwerp te bespreken dat voor alle boeren interessant is. Dit jaar was het thema duurzaamheid. Een hot item, ook in de media, maar wat is nu een duurzame koe? En hoe krijg je die in je stal?

Voor ons geld dat een duurzame koe een koe is die gezond oud word. Een koe die je eigenlijk “niet ziet”. Denk nu niet gelijk dat we die koe letterlijk niet zien, of niet voor haar zorgen. De koe die je “niet ziet” in een stal is de koe die haar eigen ding doet en lekker in haar vel zit. Voor ons als boer de ideale koe.

Ook deze avond bleek dat een koe ouder moet worden om duurzamer te zijn. We proberen al jaren de gemiddelde leeftijd van onze koeien hoger te krijgen. Dat lukt nog niet zoals we graag zouden willen, zo’n avond als deze is dan een mooie opfriscursus. Eigenlijk weet je alles al wat hij je verteld, maar is het weer wat weggezakt. Mooi moment om weer eens kritisch naar ons management te kijken.

Wat me ieder jaar toch weer verbaasd is dat er heel weinig boerinnen op zo’n avond aanwezig zijn. Ik vraag me dan af, hoe komt dat? Ik weet dat er in Midden Delfland veel boerinnen actief mee werken en denken op hun boerderijen. Is het omdat het een uitnodiging is voor een ‘boeren’avond? Of is het omdat manlief dan ook eens een uitje heeft zonder vrouw en kinderen? Of willen ze gewoon niet de hele avond op een klapstoeltje zitten? Hoe het ook zij, ik heb het ieder jaar weer prima naar m’n zin met de boeren van Midden Delfland

Liefs Jacqueline

Een goede buur is beter

Dat geld uiteraard voor ons als boeren net zo goed. Ook een boer is namelijk wel eens ziek of kan wat hulp gebruiken. Nu kan ik gelukkig de zorg voor onze koeien grotendeels zelf, maar voor het werk dat met de trekker moet gebeuren heb ik hulp nodig. Ik ben namelijk niet zo’n ster als het op trekker rijden aankomt. Ik kan almaar rechtdoor, achteruit zonder machine en dan houd het ook wel op. Ik vind het gewoonweg ook niet leuk om te doen.

Gelukkig is daar dan de boeren buur. Hij komt met liefde het trekker werk even voor mij doen. Vult de voermengwagen met het benodigde voer, rijd feilloos de trekker achteruit de stal in en voorziet onze dames van een vers prakkie. Super blij zijn we altijd weer met zijn hulp.

De Jerseys van de boeren buur, ook geweldige meisjes 💜

Nu was het vanochtend mijn beurt, hij belde al vroeg met de vraag of ik zijn meiden kon melken. Geveld door een virus zag hij dat zelf even niet zo zitten. Dus hup in de kleren. Even wat te eten en drinken gepakt en vertrokken. Ik melk gelukkig vaker bij hem, anders is het lastig om ineens in een vreemde melkput te staan, want iedere put is weer anders. Maar iedere koe geeft melk uit 4 spenen, dus dat is overal hetzelfde. 😂

T is fijn om elkaar zo te kunnen helpen. Een goede buur is en blijft beter dan een verre vriend.

Liefs Jacqueline

Alle eendjes zwemmen in het weiland

Wat een berg water viel er de afgelopen dagen. Zijn jullie die regen en donkere dagen ook zo zat? Wij wel, we merken dat we uit gaan kijken naar het voorjaar. Deze week is normaal gesproken de week dat we mogen beginnen met het uitrijden van onze drijfmest. Mest mag uitgereden worden tussen 15 februari en 15 september. Dit is de mest die de koeien in de stal uitpoepen. De mest komt in onze gierkelder, een grote kelder onder onze stal. Daaruit word de mest in een tank gepompt, om die weer als meststof op het land te brengen, zodat het gras goed kan groeien. Zelf vind ik dat altijd een super mooi stukje kringloop.

Nu is er afgelopen weekend zoveel regen gevallen dat we over mest rijden nog niet na hoeven denken. Als je nu de weilanden in gaat om mest uit te rijden maak je meer kapot dan je lief is. Het land kan nu de trekkers letterlijk nog niet dragen. En kan dan zo danig beschadigd raken, dat het gras juist slechter of helemaal niet meer wil groeien.

Het water raken we als het goed is wel weer kwijt. In de weilanden is drainage aangebracht, hierdoor loopt het teveel aan water terug in de sloten. De boer loopt vandaag alle uitgangen na, om te controleren of het water er daad werkelijk nog uitloopt, of de drainage verstopt zit. Daarbij draaien onze windmolens in de wei, om het water uit de slootjes weer over te hevelen naar de grotere sloten. Zo word het overtollige water van de weilanden afgevoerd. De voorspellingen geven daarbij een week met droog weer aan, zo krijgen het land en de sloten de tijd om het teveel aan water af te voeren.

Wat mij aangaat kan het niet snel genoeg lente worden, ik ben er klaar voor. Liefs Jacqueline

Vliegen!?

Ja vliegen! Nu al? Nee nu niet meer, maar de rest van het jaar zo’n beetje wel. Vliegen zijn mijn grootste vijanden hier op de boerderij. Allereerst voor onze dieren. Vliegen hebben namelijk de vervelende gewoonte om te steken. Echt waar, een vlieg steekt! En niet alleen onze koeien maar ook ondergetekende is vaak de sjaak. Nu worden de steekplekken niet zo groot als bij de mug, maar jeuken doen ze wel.

Nu is het winter en zijn die ***beestjes even geen onderdeel van ons dagelijks leven. Waarom ik dan juist nu deze blog schrijf? Nou de winter is voor mij als boerin het uitgesproken moment om in ons huis de boel weer eens te poetsen. Nu is dat niet mijn grootste hobby, maar ja net als ieder ander ontkom ik er bij tijd en wijlen niet aan.

Dus toog ik vanochtend met emmer sop, spons en doekje enthousiast aan het werk. De spons gaf het na 2 deuren al op, die was niet zo gemotiveerd als ik. Maar, daar liet ik me niet door uit het veld slaan. De deuren werden van boven tot onder volledig ontdaan van alle verzamelde vliegenpoep van het afgelopen jaar.

Trots kijk ik nu naar mijn schone deuren en vraag me af, hoelang ik er weer van genieten mag, maar goed ze zijn schoon! Voor nu 😛

Liefs Jacqueline

Klauwen bekappen

Huh wat schrijft ze nu, hoor ik je denken. Nou klauw bekappen is een boeren woord voor de pedicure. 1 Keer per jaar worden van alle koeien op 1 ochtend de hoeven verzorgd. De hoef van een koe bestaat uit twee delen. Deze worden gevijld, zodat beide hoefdelen weer gelijkmatig zijn. het gebeurt namelijk dat het linker of rechter deel net wat meer afslijt als de ander. Kijk maar eens onder je eigen schoenen, ook wij lopen over het algemeen niet helemaal recht.

Het bekappen is tegelijkertijd ook een controle moment voor ons. De onderkant van de dames hun poten zien we tenslotte niet iedere dag. Het kan gebeuren dat een koe een wondje heeft tussen de beide hoefdelen in. Dit kan ontstaan door een bacterie, maar ook heel simpel door bijvoorbeeld een steentje. Afhankelijk van de aard van het wondje, word er zalf op gedaan en een verband aangelegd, het wondje word alleen ingespoten met ontsmettende spray, of de koe moet op een blokje, zoals wij dat noemen. Een koe op een blokje zetten is het ene deel van de hoef wat verhogen, zodat het andere deel ontlast kan worden. Dit bevordert dan de genezing van het wondje. Op onderstaande foto’s kun je zien hoe dat er uit ziet.

blokje plakken de blauw verkleuring is geen blauwe plek maar een stuk zwarte hoef, dit is bij deze koe van nature zo, maar de foto vertekend iets

Doorgaan met het lezen van “Klauwen bekappen”

Boerin aan de knutsel

Vandaag ging ik gezellig met de buurvrouw een dagje op stap. Op weg naar Nederhorst den Berg, het atelier van Crea Juul. Een uurtje rijden is gelukkig zo voorbij als het gezellig is in de auto. Langs Schiphol rijdend fantaseren we even over warmere oorden. En al snel zijn we op locatie.

Daar aangekomen krijgen we uitleg over wat we gaan doen. We gaan met een kleisoort een Schotse Hooglander maken. Nu ben ik niet zo creatief, gelukkig zijn anderen dat wel en vinden die mensen het ook echt leuk om mensen als mijzelf wegwijs te maken met materiaal. Dit keer was dat materiaal klei. Ons frame moest ingepakt worden, dat ging best goed! Vol goede moed ging ik verder. Nu moest de klei aangebracht worden, dat ging ook nog best aardig al zeg ik het zelf. Ik werd waarschijnlijk wat overmoedig, want toen moest mijn hooglander een gezicht en oren krijgen. Nou die oren dat leek nergens op, maar goed klei kun je gelukkig kneden. Uiteindelijk was ik dan ook tevreden over m’n koe z’n oren.

Toen begon de grootste uitdaging. Zo’n hooglander heeft namelijk een heel ruige vacht en die moet je creëren. Dus moesten er sliertjes gekneed en op de koe aangebracht worden. Zie je ’t voor je, de spanningsboog van een boerin 3 uur lang op sliertjes houden? Je begrijpt, ik kon geen sliertjes meer zien, maar het resultaat is echt wel heel leuk geworden. 🐮 Over twee weken moet deze knapperd nog worden geverfd en dan kan die in de kast bij m’n andere koeien

Liefs Jacqueline