En dan?

Gisteren ging er bij ons een koe dood. Een dame die dusdanig ziek was, dat de behandeling die gestart was niet aansloeg. Het hoort helaas bij het boer zijn. Dieren komen en dieren gaan. Als een van onze dieren dood gaat, gaat ons dat aan het hart. Deze dame liep al bijna 9 jaar in onze stal, wat maakt dat je zo’n dier echt mist in je kudde. Ook onze kinderen weten dat er af en toe een dier dood gaat, zij weten hoe dat er uit ziet en wat er met het dier gebeurd.

Nadat een koe dood is gegaan, leggen wij haar op een wagen. De rendac (destructiebedrijf) wordt gebeld, om het dier op te halen. Het dier wordt meestal de volgende dag al opgehaald. Met het weekend er tussen kan het twee dagen duren, maar langer is bij wet verboden. We zijn verplicht het dier af te voeren, zo weet het ministerie waar het dier gebleven is. We mogen dus niet zelf een gat graven, al denk ik dat mijn boer daar ook niet op zit te wachten. Het kadaver moet aan de weg worden gezet, moet afgedekt zijn en makkelijk bereikbaar zijn voor de chauffeur. De dieren worden aan de weg aangeboden, zodat de vrachtwagen niet ieder boerenerf op hoeft te rijden. Zo wordt de verspreiding van ziektes zoveel mogelijk voorkomen. Ik vind dat best lastig, het dier ligt daar dan wel afgedekt, maar iedereen weet wat er onder dat zeil ligt.

Ik kreeg gisteren de vraag of de koe nog naar de slager gaat. Het antwoord daarop is heel simpel nee. Een dier dat ingeslapen of een natuurlijke dood sterft wordt absoluut niet meer voor consumptie verwerkt. Deze dieren worden vernietigd. Hoe dat proces in zijn werk gaat kun je, als je dat wilt, bekijken in de link. https://www.rendac.nl/over-ons/onze-werkwijze/het-proces

Gisteren was mijn schoonzusje met m’n neefjes op de boerderij. De oudste is net 6 en hij was erg nieuwsgierig naar die dode koe. Uiteraard mocht hij even kijken. Wat hem opviel was dat de koe toch wel heel erg groot was. Grappig, want hij is toch regelmatig bij ons in de stal, maar nu was de koe ineens heel groot. Van onze kids krijg ik eigenlijk nooit vragen, maar m’n neefje had er wel een paar. Waarom is de koe dood gegaan? Hoe oud was de koe? Maar ook, wat gebeurd er nu met haar? Al zijn vragen werden beantwoord, de laatste was voor mij de lastigste, want wat gebeurd er met de koe? Ons gesprekje ging als volgt.

“Tante Jacqueline wat gebeurd er nu met de koe? De koe wordt opgehaald door een grote vrachtwagen. “O en hoe komt die koe dan in de vrachtwagen?” De vrachtwagen heeft twee kleppen bovenop, die gaan open. Dan pakt de vrachtwagen met een grote knijper de koe op en legt die in de vrachtwagen.

Daarna werd het stil en speelde hij weer heerlijk verder met onze jongste. Voor mij was het klaar en ook voor hem leek het klaar. Tot ik ’s middags een berichtje kreeg van m’n schoonzusje, de kleine man was druk aan het tekenen geslagen. Hij tekende alles wat ik hem die ochtend verteld had. Mooi om te zien dat hij precies heeft begrepen hoe het werkt en dat op zijn eigen manier omzet in een super mooie tekening.

Liefs Jacqueline

***

Het is even niet zo leuk dat boerin zijn. Het is op z’n Hollands gezegd gewoon ***.

Er is iets mis met onze melk. Het vet in de melk is te kwetsbaar. Ik legde het aan onze kids als volgt uit. Normaal is het vet in de melk zo hard dat je er roomboter van kunt maken. De zogenaamde zuurtegraad vet. Op dit moment is onze roomboter, vloeibare boter. Belangrijk om even te melden is dat dit geen kwaad kan voor ons zelf. De melk is nog geschikt voor consumptie.

En hoe dat komt??? We zijn er nog niet achter. De koeien zien er goed uit, maar de melk is niet goed genoeg?! De meting van de zuurgraad wordt iedere melktank gecontroleerd en we zien hem langzaam oplopen. Bij een bepaalde waarde ga je zoeken naar de oorzaak. Als eerste kwam de monteur van de robot. Het kan namelijk zijn dat er ergens lucht in het systeem komt, dat er voor zorgt dat het vet uit elkaar slaat. Daarna kwam de monteur van de melktank. Als deze te koud is, kan de melk aanvriezen en gaat ook weer dat vet kapot. Ook de voeradviseur wordt geraadpleegd, voer van de dames kan invloed hebben op de samenstelling van het vet.

We namen extra monsters van ieder punt in ons melkproces, misschien dat dat duidelijkheid geeft over de locatie van het probleem. Nog niet helemaal, de melkfabriek wil meer monsters.

Intussen wordt ons erf overspoeld door monteurs, adviseurs en vertegenwoordigers. Fijn dat er zo veel mensen met je mee willen denken, maar aan de andere kant wordt je als boer en boerin gek van de verschillende adviezen. De één zegt ’t ligt aan de robot, de ander zegt ’t ligt aan het voer.

Waar het ook aan ligt het is ons een groot raadsel waar het vandaan komt en dat geeft heel veel zorgen. We kregen over de vorige maand al een korting op onze melkprijs, omdat de zuurtegraad te hoog is. Ook deze maand kijken we daar weer tegenaan. Het zijn zorgen die we ook meenemen op vakantie.

Die ene week die helemaal in het teken van onze kinderen moet staan, staat in het teken van overleggen. Tussen ons, de vertegenwoordigers, adviseurs en het thuisfront. Het maakt het lastig om te genieten van onze vrije tijd, maar goed we hopen het probleem op te lossen. Voor nu zijn we nog een paar dagen vrij en genieten we van ons gezin. Zo goed en kwaad als het op dit moment gaat.

Liefs Jacqueline

Klaar met kijken

Kun je je dat gevoel nog herinneren van vroeger? Je was jarig en had een ellenlang lijstje gemaakt, maar net dat ene cadeautje, dat cadeautje wat je zo ontzettend graag wilde, kreeg je vandaag niet. Zo voel ik me vanmorgen ook.

Gisterenavond kondigde de bevalling van Grootje Pippa zich aan. In m’n vorige blog beschreef ik al hoe we naar dit kalfje uitkeken.

Grootje hebben we voor het slapen gaan naar stal gehaald. In het donker een koe zoeken blijft een lastig ding, dus naar stal. Haar voorzien van een natje en droogje en een uurtje geduld gehad. Als je een koe verplaatst moet ze altijd weer even wennen aan haar omgeving. Maar na dat uurtje zat er nog geen schot in de zaak, dus besloten naar bed te gaan en de wekker te zetten. Vannacht nog steeds weinig vooruitgang en geen rust bij de koe, gecontroleerd of het kalf goed voor het geboortekanaal lag, dat was ’t geval. Toch nog maar even terug naar bed, niet iedere bevalling verloopt tenslotte even snel. Vanochtend vroeg besloten haar te helpen, het kalf lag nog op exact dezelfde plek als vannacht. Samen met boerlief haar verlost van haar vrachtje.

Ik had van alles gedroomd, stiertje, kuisje, rood bont, zwart bont, maar dit scenario had ik niet gedroomd. Er werd namelijk een dood kalfje geboren en dat is dan even het rotste moment dat er is. Een kalfje of koe verliezen is en blijft iets waar je nooit aan went. Onze zorg gaat nu naar haar moeder, ons Grootje Pippa heeft een zware nacht en bevalling gehad. Nu zorgen dat zij zich snel weer helemaal fit voelt.

En dan maar wachten op de volgende verjaardag, want gelukkig worden er meer levende als dode kalfjes geboren. 💕

Liefs Jacqueline

En maar kijken naar de kont van

Het paard zingt het liedje ‘Op een mooie pinksterdag’. Ik kijk alleen al dagen naar de kont van de koe.

Het is vandaag 2 augustus, ja ja hoor ik je denken, Jacqueline heeft goed op de kalender gekeken. Nu is dat niet helemaal het geval. Onze dochter is namelijk over een week jarig en iedere dag helpt ze mij eraan herinneren hoeveel dagen het nog duurt voordat zij haar verjaardag mag vieren. Over 7 dagen is ze jarig en dat maakt het vandaag 2 augustus.

Daarbij staat deze dag staat al zo’n 7 maanden op de kalender in mijn hoofd. Vandaag is ons Grootje Pippa uitgerekend van haar kalf. Grootje Pippa is de koe waar ik mijn blogs mee begon. https://boerininmiddendelfland.home.blog/2019/01/31/welkom/
Wat dus betekend dat er ieder moment weer een rood bont kalfje geboren kan worden. Altijd weer spannend, verloopt de bevalling voorspoedig en wordt het een stiertje, of het zo fel begeerde kuisje?

De afgelopen dagen, loop ik me suf naar de wei waarin Grootje Pippa staat. ’s Ochtends is mijn eerste gang, naar de wei met onze drachtige koeien. Dat is normaal ook zo, maar nu probeer ik tussen de bomen door te kijken of ik soms al een glimp van een kalfje zie. Het lijkt wel Sinterklaas, vol verwachting klopt mijn hart, iedere keer dat ik het weiland inloop. Alle signalen wijzen er op dat de bevalling niet lang meer op zich zal laten wachten. Haar uier is flink gegroeid in de afgelopen dagen. Haar kling (vagina van de koe) wordt steeds slapper en ook haar banden worden slapper.

Intussen piepen er ook al koeien voor, zo beviel ons Krieltje gisteren van een gezonde stier. Gelukkig alles goed met die twee, maar eigenlijk had ik liever gehad dat Grootje Pippa haar kalf zou krijgen. Maar ja, dat de natuur zich niet laat dwingen, dat weten we al heel lang.

Krieltje geniet in de stal weer uitgebreid van de borstel

Het houd me zelfs zo bezig, dat ik droom van haar kalf. Afgelopen week droomde ik dat haar kalf werd geboren. Een gezond zwart bonte dame. Toen ik dat aan boerlief vertelde zei hij ‘daar baalde je zeker wel van?’ Maar zelfs in mijn dromen, ben ik blij met gezonde dieren die geboren worden. Voor nu droom ik dus nog even rustig door.

Grootje Pippa geniet ondertussen nog even heerlijk van haar laatste dagen verlof en stelt ze mijn geduld, danig op de proef.

Liefs Jacqueline